Evangelium secundum Matthaeum*
Caput 5: Versus 33
Reddes autem.Si jurare contigerit: per Creatorem jurabis: non per creaturam. Hoc enim per quod jurat quilibet veneratur: hoc amat, hoc timet. Ideo lex praecipit ut non juretur nisi per Deum.Ego autem,etc. Docet nil tam vile in creaturis quod quis pejerare debeat, dum a summo usque ad imum, juramentum vetat, id est, a coelo usque ad capillum. In Deum pejerare convincitur, cujus thronus est coelum, et cujus est quidquid est.Per coelum.Illi vel coelum plus aliquid suspicabantur, vel per illud jurantes non putabant se juramento teneri: ideo sententiam sic temperat, ut et coelum creatura Dei credatur, non plus aliquid: et quia thronus ejus est perjurium timeatur. Sic et de terra, quia scabellum pedum ejus. Qui ergo per creaturam jurat, illi debet juramentum qui eam creavit et regit, nec alii recte putatur reddi.Non juremus per creaturas ut veneremur eas ultra quam debemus per eas, ut viles existimemus, ut scilicet cum per eas juremus nihil jurare putemus.Neque per terram.Alii per salutem Pharaonis, qui Dei judicio positus est in infimis.Non est potestas nisi a Deo[Rom. 13.]: et in hoc Deum juras.Neque,etc. Quod non est tuum opus, sed Dei: et ita in minimis Deum jurando perjurium incurrere potes.Qui per caput jurat, illi debet cujus figura et potestas in eo manet.